وامانده ام .....وقتی می رسم که رفته است.(شائق)

شایسته ترین رهاوردم از این سفر برای تو ای یار مهربان صبوری است. (شائق)

آب سر بالا نمی رود و آتش سرازیر نمی سوزد

خاک جز به تعادل ساکن نمی شود وباد جز به پریشانی به پا نمی خیزد

و انسان به طبیعت سقوط می کند به غضب مدعی می شود و با وهم

گمراه می گردد امابه عقل اقرار می کند و به دل جاری می شود . (شائق)

هنرمندان دو دسته اند:گروهی مارا به خود می خوانند و گروهی به خود. (شائق)

در هر سکوت معنایی است ودر هر سخن نیز معنایی آنکه معنای سکوت را بداند از صاحب سکوت برتر وآنکه معنای سخن را نداند از صاحب سخن کمتر است.  (شائق)

پیری را دیدم سرگردان در مجلس لهو میان جمع رقاصان بدآهنگ می چرخید وجمع موزون آنان را برهم میزد حاضرین برآشفتند و من او را از جمع آنان به کناری کشیدم و گفتم:ای شیخ این فعلی است ناروا و به دور از منزلت شما

آهی کشید وگفت:عزیزی داشتم گرامی اما بی نهایت نادان او را یاری بود از این قماش روزی به نیرنگی متفق شدند و او را گم کردم از این رو در پی عزیزم با اهل این مجالس سر می کنم.(شائق)

من ایمان دارم که تکلیفم مرا تربیت خواهد کرد.(شائق)

خورشید بر دل باورداران می تابد.(شائق)

در مزرعه آفتاب گردان به یقین در یافتم که همه پنجره ها رو به آفتابند.

(شائق)

تا بدان جا از کینه و حسادت و طبیعتت دور شو که جسمت را به روحت حمل کنی تا اگر به سهو پای بر موری نهادی سنگینی ات او را نیازارد.(شائق)